มหากาพย์ Running shoes

3 ปีก่อนฉันเจอรองเท้าวิ่งคู่ที่เพียงแค่มองแวบเดียวก้อปิ๊งมากๆ ที่สำคัญมันลดราคา ฉันซื้อมาทันที และตั้งหน้าตั้งตาวิ่งทุกเช้าเย็นตั้งแต่เรียนปี 1 เทอม 2 จนกระทั่งปี 2
ทุกครั้งฉันรู้สึกดีที่ใส่มันวิ่ง สมัยนั้นไม่ค่อยมีรองเท้าวิ่งสวยๆออกมามากนัก แทบจะนับคนใส่ Nike ได้เลย ฉันจำรุ่นไม่ได้ แถมยังทิ้งกล่องมันไปแล้ว จำได้แค่ว่ามันคือ Nike Zoom มีสีเหลืองที่ฉันโปรดปรานแซมอยู่ด้วย ใส่วิ่งสลับกับ Nike Air อีกคู่ ที่เคยซื้อก่อนหน้ามัน 1 สัปดาห์ ดูแลรักษาพวกมันอย่างดี ล้างเท้าก่อนสวมใส่ ไม่เอาถุงเท้าที่จะใส่ไปเหยียบพื้น เป่าลมให้แห้งหลังใช้งาน พ่นสเปรย์ระงับกลิ่นเสมอ และไม่เคยซัก
ในที่สุด Nike Air ก้อลาโลกไปก่อน ตอนปลายเทอมปี 2 เนื่องจากสึกง่ายกว่า สึกจนถึงชั้นที่ใสๆพองอากาศ
ถุงลมรองเท้าแตก !!
ตั้งแต่นั้นมาฉันจึงเหลือเพียง Nike Zoom ตัวมันเองก้อเริ่มสึกลงเรื่อยๆ ความถี่ในการออกกำลังกายของฉันก้อไม่มากเหมือนแต่ก่อน แต่ไปฟิตเนสทีไร คนรอคิวแน่นทุกครั้ง ทั้งที่ตอนเป็นน้องใหม่เฟรชชี่นี่แทบจะร้างกันเลยทีเดียว ใครอยากจะเล่นก้อเข้าไปเลย ไม่ต้องมารอรับบัตรคิวเหมือนเดี๋ยวนี้

พอขึ้นปี 4 ฉันมีเงินเก็บ 3000 บาท เลยไปซื้อคู่ใหม่ เคยคิดว่า อันที่จริงควรซื้อคู่ใหม่ตั้งแต่ปี 3 ด้วยซ้ำ ด้วยความคิดบ้าๆอยากลองยี่ห้ออื่นบ้าง ไปดูใน Supersport ช่วงต้นเดือนกรกฎา ตอนนั้นตัวเลือกน้อยมาก ลดราคาไม่เยอะ ตัดสินใจซื้อ Adidas Resp cush 21 m เพราะมันดูดีที่สุด ลด 20% เหลือ 2950 บาท หลังจากซื้อก้อยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจว่า มันแพงเกินไปรึเปล่า รู้งี้น่าจะซื้อ Nike Zoom รุ่นอะไรไม่รู้ที่ลดราคามากกว่า ติดแค่ว่าไม่มีสีที่ชอบเหลืออยู่เลย อีกอย่างเคยใช้ Nike มาก่อนก้อเคยชินมากกว่า

วันต่อมาฉันไปวิ่งในฟิตเนสด้วยความแช่มชื่นเบิกบาน ขณะวิ่งก้อยังไม่เคยชินกับความรู้สึกที่เท้า มันไม่รู้สึกพิเศษเท่าไหร่ คิดถึง Nike Zoom ที่เคยใช้ พอกดเท้าลงไปแล้วเหมือนมีถุงอากาศข้างในมาบีบนวด
แต่อย่างไรก้อตามหลังวิ่งเสร็จก้อฟินๆอยู่ดีๆ ยกเท้าขึ้นมาดูก้อตกใจแทบร้องไห้ ถ้ามึงขายกู 500 จะไม่ว่าอะไรเลย พื้นหายไปยังกับมันเป็นยางลบ
ฉันเฝ้ารอให้ถึงวันหยุดอย่างกระวนกระวาย นึกกังวลกลัวเค้าจะไม่ให้เปลี่ยน พอถึงวันหยุด ก้อนั่งรถตู้เกือบชั่วโมงไปเคลมที่ Supersport เค้าไม่รับเคลมเพราะ 1 สินค้าไม่อยู่ในสภาพเดิม 2 พื้นสึกไม่ได้อยู่ในข้อกำหนดความผิดพลาดในขั้นตอนการผลิต พนักงานเค้าบอก
สุดท้ายทาง Supersport เลยส่งให้ Adidas ไปดูให้ ฉันรอเดือนกว่าๆ ก้อได้ข้อสรุปว่าเค้าให้เปลี่ยนเป็นสินค้าตัวใหม่ได้
วันนี้ฉันเลยเดินเลือกรองเท้าอยู่หลายชั่วโมง ลดราคาเยอะมาก แต่หลายๆคู่ที่อยากได้ ไซส์ที่พอดีก้อดันหมดซะงั้น ครั้งนี้จะไม่เล่นยี่ห้ออื่นอีกแล้วไม่ขอเสี่ยง ถึงแม้จะเห็นคู่สวยๆก้อตาม ที่แรกเล็ง Nike 2800 บาทไว้ คิดไปคิดมาถ้ามี 2 คู่ก้อน่าจะดีกว่า ต้องลดสเป็คลง สุดท้ายก้อได้ Nike revolusion 2 MSL
กับ Kappa อีกคู่ มันไม่บอกรุ่น

ทดลองลงรูปภาพหนุ่มเปลือย

ทริปขาลาก มหกรรมวิทยาศาสตร์ฯกับหนุ่ม Geek ต่อด้วย มศว ประสานมิตร

เช้าวันเสาร์ที่ 10 สิงหาคม 2556 ฉันกับมีมี่เริ่มออกเดินทางจนถึงไบเทค บางนา อันที่จริงมีมี่มาธุระ ฉันก้อเลยมาเที่ยวด้วยจะได้เปลี่ยนบรรยากาศไปในที่ๆไม่เคยไปบ้าง เดินจากปากทางมาไกลพอดู ขึ้นอาคาร BITEC จากด้านหลัง ภาพเบื้องหน้าช่างได้ฟีลลิ่งจริงๆ มันดูเรียบๆมาก ดูใหม่ โล่ง ไม่ค่อยเห็นคน ทางเดินยาวมีสายพานเป็นช่วงๆ เดินแล้วฟินดี

 

 

 

 

มีมี่ผู้แบกหนังสือ เขียนโปรแกรมและพัฒนาแอปพลิเคชั่นด้วย VBA และ Excel ฉบับโปรแกรมเมอร์ ไปด้วย กำลังเดินแบบ Geekๆ

ฉันชอบกระจกที่มองเห็นข้างล่างได้ มุมมองที่กว้าง ข้างล่างเค้ากำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้

เดินไปจนถึงจุดจัดงาน เด็กยั้วเยี้ยไปหมด ส่วนใหญ่มาเป็นโรงเรียน ที่แรกที่แวะเป็น Background ให้ถ่ายรูป

                          

งานจัดกันหลาย hall แต่เดินแป๊บเดียวก้อหมด ฉันเดินอยู่หลายรอบระหว่างรอมีมี่ไปทำธุระ ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเบียดเสียดกับพวกเด็กๆที่ออกันในร้านจำหน่ายสินค้าที่ส่วนใหญ่เป็นของเล่น และได้พวงกุญแจติดไม้ติดมือมา พอเริ่มเบื่อฉันก้อเดินล่องลอยไปดูตามนิทรรศการต่างๆ

โมเดล Chimera หรือสัตว์พันธุ์ผสม หนึ่งในไฮไลท์ของงาน ตัวนี้ถือเป็นมาสคอตเลยก้อว่าได้ ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เพราะเด็กมุงดูกันหนาแน่น แวบแรกที่เห็นนึกถึงเกย์กำลังสวิงกิ้งกัน

  ภาพซ้ายเป็นหุ่นยนต์ที่ดูสะดุดตาดี ส่วนภาพขวาเป็นปรากฏการณ์เด็กก้มมองหาหลังคาบ้านตัวเองจากแผนที่ดาวเทียมขนาดยักษ์


อาหารที่นี่แพงมาก ขายหมดไวด้วย ยกเว้นไอศกรีมโคนละ 20 บาทที่ขายทุก 5 เมตร  Food Court ก้อแทบไม่มีที่ให้นั่ง เพราะเด็กแออัดเต็มไปหมดเลย แต่มีห้องน้ำเยอะดีเท่านี้ก้อโอเค
เดินไปเดินมาจนปวดข้อเท้าจนมีมี่เสร็จธุระ เราเปลี่ยนแผนการจากทีแรกที่จะไปห้างเซ็นทรัลบางนา ไปเป็นเดินเล่นที่ มศว ประสานมิตรแทน เลยนั่ง BTS ไปลงอโศก ข้างๆทางดูเป็นย่านไฮโซ ฝรั่งดูมีตังค์ ร้านอาหารต่างชาติชวนให้นึกถึงอ่าวนาง คิดถึงความรู็สึกไฮโซๆตอนนั้นจัง เดินไกลมากขาเริ่มล้าและรู้สึกหิว
พอถึง มศว ครั้งแรกที่ได้มา ก้อพบว่า อาคารเยอะสวยใช้ได้ มีคนมาทำกิจกรรม และออกกำลังกายบ้างประปราย ข้างในไม่มีอะไรขาย ร้านส่วนใหญ่ปิด เลยไปซื้อข้าวผัดปูในเซเว่นมานั่งกินกับมีมี่ที่น่าเซเว่น รู้สึกมีความสุขที่ได้นั่ง ใกล้กันมีตู้หยอดเหรียญข้าวปั้นสาหร่าย มันช่างยั่วยวนใจนัก เลยไปกดไส้เเซลมอลเทอริยากิมาแบ่งกับมีมี่คนละครึ่ง สงสัยว่าเป็นแซลมอลป่น หรือแซลม่อนหยอง แต่ก้ออร่อยดี


ก่อนออกไปเราถ่ายรูปกับอาคารนึงที่มีสระน้ำสีน้ำเงินรอบๆ ทำให้นึกถึงรีสอร์ท&สปา แล้วเดินขาลากกลับออกมาทางเดิม เพื่อไปต่อ MRT จากนั้นนั่งรถเมล์สาย 29 ไปลงฟิวเจอร์พาร์คฯ มันดูเป็นการนั่งที่ยาวนานมาก
เราเพลิดเพลินกับการเลือกซื้อของใน Big C โดยเฉพาะขนมลดราคาทั้งหลาย ด้วยเวลาที่จำกัดทำให้ไม่ได้ไปแวะดูที่อื่นอีก พอออกห้างมาก้อเงิบที่วินรถตู้กลับ ม ตรงปากทางหายไปแล้ว เราลนลานเดินไปดูวินอื่นๆจนทั่ว ทั้งวิ่งข้ามสะพานลอยไปดูอีกฝั่ง แต่ความจริงที่ต้องยอมรับคือ ไม่มีรถตู้กลับแล้ว มีมี่ไม่นึกว่ารถตู้จะหมดไวขนาดนี้ อาจเพราะเป็นวันหยุด เรามองหาคนแชร์ค่าแท็กซี่กลับด้วย แต่ยืนดูอยู่นานก้อไม่มีทีท่าเลย จนมีรถตู้เสริมมา ที่คิดเงินแพงกว่าปกติ
เราโล่งใจมากที่ไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่ รถตู้จอดรอผู้โดยสารคนอื่นๆอยู่นาน ระหว่างทาง โซเฟอร์แสดงความ Interactive กับผู้โดยสาร เยี่ยง Expert System การข้ามไฟแดงก้อเกรียนได้ใจ เขากล่าวว่า ผมไม่อยากติดไฟแดง เขาเลยเข้าไปกลับรถที่เลนอื่น ตอนตลาดองค์ก้อกลับรถได้น่าสะพรึงมาก
เรากลับมาถึง ม อย่างทุลักทุเล ส่วนใหญ่มีมี่ถือถุงของที่ซื้อมา สุภาพบุรุษมากมีมี่ โดยรวมแล้วทริปนี้รู้สึกฟิน ให้สามดาวครึ่งไปเลย

ในวันที่ฝนตก และฉันเพ้อเจ้อ

วันนี้ข้างนอกขาวโพลนไปด้วยฝน ฉันนึกถึงร่มสีเหลืองในวันนั้น วันที่หนาวจนแทบขาดใจ

คืนนั้นมีคอนเสิร์ตวง Tattoo Color จัดที่กลางแถบหอพักมหา’ลัย แต่ฉันนึกเพลงวงนี้ไม่ออกซักเพลง ฉันจึงนึกถึงเพลง ฤดูที่ฉันเหงา ของวง Flure ขึ้นมาแล้วเปิดฟัง

ฉันฟังเพลงนี้ ตลอดช่วงหัวใจสลาย

วันนั้นจุกไปด้วยความรู้สึกมากมายที่อธิบายลำบาก คนที่เคยเห็นหน้าเกือบทุกวันจะไม่ได้มาคอยทำให้เราตื่นเต้นอย่างเดิมอีกแล้ว ตอนนั้นเขายังเป็นเพียงรุ่นพี่ที่แอบชอบฉัน เขาเรียนปีสุดท้าย ต้องจากมหา’ลัยไปฝึกงานตลอดเทอมสุดท้าย ฉันกับเขาจึงนั่งหาอะไรกินกันที่พลาซ่าในม. เป็นการส่งท้าย และพูดคุยความรู้สึกกันนิดหน่อย บอกตรงๆฉันรู้สึกคิดถึงและใจหายมากๆ ที่ผ่านมาเขาทำให้ฉันรู้สึกเป็นคนพิเศษ ได้รับการเทคแคร์และเซอร์ไพรส์จากเขาอยู่เสมอ ถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันคงเหงาใจ

ขากลับหอพักฝนตกหนัก เจ้าของร้านที่เขาสนิทด้วยให้ยืมร่มสีเหลืองคันนึง เราเลยอาศัยร่มเดินไปด้วยกัน แล้วก้อเดินแวะอาคารกลางที่มีเวทีจัดคอนเสิร์ตที่มีนิสิตอัดแน่นกันจนแทบไม่มีที่ให้เดิน ขณะที่วง Tattoo Color กำลังบรรเลงอยู่เสียงรอบข้างก้อกลบเสียงที่เขากับฉันคุยกัน เลยต้องตะโกนใส่หูกันใกล้ๆบางครั้งฉันก้อรู้สึกเขิน ไม่ไหวจริงๆเดี๋ยวก้อมีคนมาชน ในที่สุดเราก้อออกมาจากตรงนั้น เรายังคงเจอกันอีกหลายครั้ง ความถี่เริ่มน้อยลงเรื่อยๆเพราะเขาไม่ได้มีเวลามากเหมือนก่อนๆ

ตอนนั้นฉันคงไม่รู้ว่าอีกไม่กี่เดือนให้หลังสถานะของฉันกับเขา จะเปลี่ยนไปไวขนาดนั้น ตอนนั้นฉันคงไม่รู้ว่า น้ำจะท่วมใหญ่จนมหา’ลัยหยุดยาว เขาจะนั่งรถหลายชั่วโมงมาหาฉันถึงบ้าน เราจะพากันเที่ยว เราจะกลายมาเป็นแฟนกัน

.

.

.

และไม่ช้าก้อต้องแยกทางกันไปหลังจากที่ฉันทำตัวสับสนกับตัวเองว่าจะเก็บเขาไว้ต่อไปดีหรือไม่ ในที่สุดเขาก้อทำให้ฉันไม่ต้องตัดสินใจด้วยความยากลำบาก แต่ก้อเล่นเอาฉันคาดไม่ถึง และเสียใจสุดๆที่ตัวเองไม่ใช่คนพิเศษสำหรับเขาได้ตลอดไป

T-BOY hoody วันนี้ฉันทำ Papercraft

เจ้าหุ่นหน้าตาฮิปฮอปตัวนี้มีชื่อว่า T-BOY hoody เป็นหนึ่งในคอลเลกชั่นโมเดลกระดาษของ นักออกแบบชื่อดัง Shin Tanaka ผู้สร้างผลงาน Papercraft ออกจำหน่ายมากมาย ด้วยรูปร่างหน้าตาอันโดดเด่น น่าสะสมเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่น เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของคาแรกเตอร์หุ่นกระดาษที่เขาออกแบบขึ้น เช่น Ws., T-BOY, T-BOY original,  T-BOY hoody, T-BOY mini, T-BOY baby, BOXY, br., SPIKY BABY, SPIKY WALKER, Hoophy MASK HOODY ฯลฯ




ทั้งหมดนี้เป็นเพียงภาพตัวอย่าง Papercraft สุด Cool ของเขาเท่านั้น ตามไปดูผลงานอื่นๆได้ที่เว็บนี้ shin.co.nr สำหรับคนที่สนใจอยากได้หุ่นน่ารักอย่างนี้บ้าง ก้อยังมีบางอันที่มี Template ให้ดาวน์โหลดฟรี เนื่องจากปกติเป็นของซื้อของขาย



แต่ก้อยังมีไฟล์ PDF ให้ดาวน์โหลดกันฟรีๆ มากมายหลายคอลเลกชั่นที่เว็บนี้ http://archive.thedarkcave.org/po/thread/483087/  ซึ่งเมื่อวานฉันก้อดาวน์โหลดจากที่นี่ วันนี้มานั่งจมอยู่กับการทำ T-BOY hoody ตัวนี้ตัวเดียว ไม่รู้จะเอาอะไรไปติดตรงไหน เพราะยังเป็นมือใหม่ ก้อถือว่าเป็นการเล่นเกมส์ฝึกสมอง แม้จะทำกาวเลอะไปหมด ติดเบี้ยวบ้างอะไรบ้างสุดท้ายก้อทำเสร็จออกมาได้สวยดี คือเขาออกแบบมาเป๊ะเลย ทั้งรูปทรง การวางลวดลาย และสีสัน วันนี้ฉันจึงได้ตุ๊กตาตัวใหม่อีกตัวมาวางประดับโต๊ะ รู้สึกตัวอีกทีก้อคิดได้ว่ายังไม่ได้ติววิชาที่จะสอบวันพรุ่งนี้เช้าเลย