6 กันยายน 2556
ฉันกับมีมี่ตื่นสายเลยเวลานัด เพราะมีมี่ตั้งนาฬิกาไว้ครั้งเดียวแล้วไม่ได้ยินเสียง เพื่อนโทรมาตามหลายสาย รีบอาบน้ำ ยังไม่ได้คี่ตอนเช้า ทุกคนรอขึ้นรถที่หน้าหอ รถเป็นรถพัดลม เบาะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ปีนี้เด็กปี 3 เป็นฝ่ายจัดกิจกรรม
ที่มอเตอร์เวย์ ถนนไม่ค่อยมีรถและผู้คน ร้านก้อยังไม่ค่อยเปิด แวะเซเว่น ซื้อ Take it แบบ Dark Chocolate ที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน มีโปรเหลือ 12 บาทด้วย อร่อยดี
นั่งๆนอนๆ ไปจนถึงสถานที่แรกของทริป คือศูนย์อนุรักษ์พันธุ์เต่าทะเล กองทัพเรือ สัตหับ ซึ่งเคยมาในทริปทัศนศึกษาตอน ม 3 รอบๆจำไม่ได้แล้ว จำได้แค่บ่อ คราวนี้ไม่มีบ่อเต่าตัวโตให้จับเต่าเล่น
พอไปถึง ทุกคนก้อฟังสารคดีชีวิตเต่าทะเล ฉันเดินออกไปคี่ที่ห้องน้ำข้างนอก หวั่นๆว่าจะกดชักโครกลงไหม เพราะได้ยินเด็กประถมห้องข้างๆ พูดกับครูว่ากดไม่ลง สุดท้ายฉันก้อกดลง พอออกไปข้างนอกห้องน้ำ วิวแรกที่เห็นคือภาพนี้ เลยถ่ายมา
นี่เป็นทะเลแรกที่มาเยือนในปีนี้ ของค่ายนี้
ภารกิจของน้องๆ คือขัดบ่อเต่า ให้สะอาด ระหว่างนั้นเราก้อเดินไปๆมาๆ กับมีมี่ ไม่มีที่ให้ชมวิว หรือเดินเล่นเท่าไหร่ เพราะแดดแรง
เราถ่ายภาพมุมที่คิดว่าสวยที่สุด ที่ระเบียงแถวๆนั้น จากนั้นก้อไปถ่ายรูปกับเต่าตัวโต
รูปเต่ามีมี่ ริมชายหาด ในวันที่แดดแรง
สถานที่ต่อไปคือโรงเรียนเด็กน้อยที่อยู่ละแวกนั้น เรารอน้องๆทำกิจกรรมจนหิว ไม่มีอะไรทำ นอกจากเดินไปๆมาๆ แถวๆสนามเด็กเล่น
ช่วงบ่ายไปถึงที่พัก บ้านสังข์ รีสอร์ท ได้อยู่บ้านหลังสุด มี 3 เตียง ห้องน้ำ ตู้เย็น ทีวี ในตัว
View Larger Map
คลื่นทะเลที่นี่ราบเรียบมาก แต่ชายหาดยาว เป็นส่วนตัว และสะอาดกว่าค่ายก่อนๆ
เล่นน้ำทะเลไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะไม่มีคลื่นให้กระโดดหลบหยองแหยงเอาซะเลย เลยพยายามลอยตัว 2-3 ครั้ง ไม่เป็นผลสำเร็จ เดินไปหยิบขันที่ถูกทิ้งริมหาดให้มีมี่จับแมงกะพรุนมาดูเล่นแก้เซ็ง มันมีเยอะมาก
เล่นน้ำเสร็จได้อาบน้ำก่อนใครในห้อง เพราะรูมเมทเพื่อนสาวทั้ง 4 เพิ่งเดินทางมาถึง ห้องแอร์เย็นฉ่ำ เป็นส่วนตัว น่านอนมาก
มื้อเย็นไปเติมกุ้ง ปลาหมึก ในหม้อเยอะมาก กินจนฟิน ไม่ได้สนใจกิจกรรมน้องๆสักเท่าไหร่
ตอนดึกๆเล่นไพ่ เพื่อนสาวสอนเล่นครั้งแรก ทั้งสลาฟ ทั้งโป๊กเกอร์ ทั้งๆที่ง่วง เล่นจนเบลอ เล่นจนหลับ
รูมเมทเพื่อนสาวๆ วางแผนจะกวนตีนสปาตันคืนนี้ เลยเล่นไพ่คอยท่า ในที่สุดก้อมีเสียงเคาะประตูห้อง ทุกคนรีบวิ่งออกไปเปิดประตู มองเห็นสปาตันกลุ่มใหญ๋ที่วิ่งหนีไม่ทัน ฮ่าๆๆๆ ฉันหลับต่อ แต่ยังได้ยินเสียงวงไพ่
7 กันยายน 2556
งัวเงียมาตื่นตอนเช้าเพื่อไปดูกิจกรรมปี 4 นำน้องปี 2 เต้นแอโรบิค พอแจกมื้อเช้าก้อรีบโทรไปปลุกให้มีมี่ตื่น ข้าวต้มอร่อยมาก อุดมด้วยกุ้ง ปลาหมึก
หลังมื้อเช้าหลายๆคนกลับไปนอนต่อ เราก้อยังเพลียๆ แต่ก้ออยากออกไปเดินเล่นที่ชายหาดอีกฝั่งที่อยู่ยาวออกไป
ตอนสายๆ ขณะน้องๆทำกิจกรรมกันอยู่ ส่วนเพื่อนๆนอนหลับในบ้านพัก เราเริ่มออกเดินทางไปยังชายหาดทางเรือประมงและเพิงที่พักชาวประมง ยิ่งเดินไปไกล หินยิ่งเยอะขึ้น จนถึงโค้ง ก้อมีหาดทรายเล็กๆโผล่มา เห็นชาวประมง 2 คน กำลังงมหาอะไรไม่รู้
ก้อนหินใหญ่ๆ ทำให้เดินไม่สะดวก โชคดีที่มีรองเท้า Crocs ที่ทั้งสีสันสดใส สบายเท้า และแข็งแรง อยู่เป็นเพื่อนตลอดทุกก้าวการเดินทาง
เราเดินไปจนสุดแหลม มองไปบนเนินเป็นรีสอร์ทดูราคาแพง โขดหินใหญ่เต็มไปหมด ลมพัดเอื่อยๆ คลื่นกระแทกหินสวยที่สุดในละแวกนี้ละ เรานั่งเคลิ้มกัน บรรยากาศพาให้สยิวกิ้วมาก มองไปอีกฟากเห็นรุ่นน้องที่ชายหาดเป็นกระจุกใหญ่ๆอยู่ไกลลิบๆ ฉันกอดมีมี่ แต่ไม่กล้าจูบ
เราเดินกลับมาทานมื้อเที่ยง หลังจากนั้นก้อดูการ์ตูน Sword Art Online ในเครื่องของมีมี่กันระหว่างที่น้องๆเข้าฐาน ตอนฐานใกล้เลิกก้อไปเดินเล่นเลียบชายหาดทางด้านซ้ายมือ มีคนจากที่อื่นเต็มไปหมด ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ ฝนก้อตกปรอยๆ เริ่มรู้สึกอยากลงเล่นน้ำทะเลแล้ว เลยเดินกลับ
พอลงทะเลปุ๊บ รุสึกฟินสุดๆ สักพักก้อลอยตัวหงายได้ มีเพื่อนๆสาวมาลงเล่นด้วย เลยยิ่งสนุก สักพักเราก้อว่ายน้ำฟรีสไตล์แบบที่สระว่ายน้ำได้ได้ ตามมาด้วยกรรเชียง ว่ายบ้าง ลอยตัวบ้าง จนเริ่มล้า แต่ก้อไม่อยากเลิกเล่น ถึงคลื่นไม่แรงแต่ก้อถือว่ารุสึกดีมากๆตอนได้ว่ายน้ำเล่น อยู่ในทะเลกับเพื่อนๆสาวจน คนกลุ่มอื่นขึ้นจากน้ำกันหมด พวกเราเลยต้องขึ้นบ้าง เพื่อให้ไปอาบน้ำทันมากินดินเนอร์
ดินเนอร์ก้อมีอาหารทะเลที่ถูกใจเช่นเคย แต่โต๊ะแคบไปหน่อย อาหารทะเลย่างก้อหมดไปไวมาก ดูการแสดงของกลุ่มน้องปี 2 น้องพุชายกล้าพูด กล้าเต้นแรงๆหลายคน ช่วงรอพิธีบายศรีนานมาก รวมถึงช่วงผูกข้อมือ
จนปิดงาน คนบางตา เพราะเหนื่อยล้าต่างก้อรีบกลับไปนอน มีแจกข้าวต้มที่ยังอุ่นอยู่เล็กน้อย ข้าวเริ่มอืด เพราะมันคงรอพวกเรามานานมากแล้ว แต่ฉันก้อได้ตักกุ้งตั้ง 5 ตัว เพื่อนๆสาวรูมเมทรีบกลับห้อง ฉันอยากกินเหล้าแต่ไม่มีเพื่อนในกลุ่มนั่งกินด้วย เลยไปเดินเล่นนอกถนนกับมีมี่ บรรยากาศสงบ อากาศดีมาก ฉันเริ่มง่วง เราแยกย้ายกันไปนอน รุสึกนอนหลับสบาย
8 กันยายน 2556
รุสึกไม่อยากตื่นเท่าไหร่ แต่มีอาหารเช้าแจกตอน 9 โมง เลยรีบตื่นไปอาบน้ำแล้วเดินไปหามีมี่ ตอนออกไปคนในห้องก้อยังไม่ตื่น คนบางตา แดดแรง นั่งกินข้าวผัดไก่ กับปาท่องโก๋ และโอวัลตินที่ผ่านการต้มในหม้อจนเดือด ฉันพยายามกระเดือกไปให้หมดทั้งแก้วอย่างยากลำบาก
กลับเก็บของที่ห้อง รู้สึกคิดถึงห้องนี้อยู่หน่อยๆ ผ้าเมื่อวานยังเปียกชื้นอยู่ เหลือเชื่อเลย ผ่านมาเเล้ว 3 วัน รู็สึกไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ เพราะปีนี้มาในฐานะรุ่นพี่ปี 4 ผู้สังเกตการณ์
นั่งรถกลับ มองข้างทาง ซื้อเพียงหมึกกะตอย 1 กิโลที่จุดแวะซื้อของฝาก
ฝนตกแถวชลบุรี เรานอนหลับบ้าง มองข้างทางบ้าง รุสึกว่าปีนี้ใช้เวลาในค่ายรับน้องได้เยี่ยมที่สุด
วันจันทร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2556
วันพุธที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2556
มหากาพย์ Hardcore 4 วัน 3 คืน ออกบู๊ทที่ Centara Grand @ CentralWorld
อยากเปลี่ยนบรรยากาศ หาความตื่นเต้นบ้าง เลยรับงานเฝ้าบูทให้อาจารย์ระหว่างวันศุกร์ที่ 23 – อาทิตย์ 25 สิงหาคม 2556 ทีแรกก้อกังวลว่าจะเดินทางสะดวกมั้ยนะ จะพักกับใครดี แล้วก้อนึกถึงรูมเมทสมัยปี 1 ก้อติดต่อไป รู้สึกว่าช่างโชคดีอะไรอย่างนี้ที่สนิทกันกับอดีตรูมเมท
บ่ายวันพฤหัสฉันกับมีมี่เพื่อนสาว ก้อออกเดินทางจากองครักษ์ด้วยความตื่นเต้น ต่อรถเมล์ ขึ้น BTS, MRT ลงสุดทางที่พระราม 9 แล้วไปเดินเที่ยวฟอร์จูนทาวเวอร์ กับ เซนทรัลพระราม 9 ที่อยู่ตรงข้ามกัน มีมี่ช่วยฉันถือของตลอดทั้งที่ตัวเขาเองก้อแบกหนัก อีกไม่กี่นาทีก้อต้องแยกจากกันกับมีมี่แล้ว ฉันน้ำตาไหลด้วยความห่วงหาอาลัย เราอยู่ด้วยกันมาตลอดทั้งวัน คืนนี้จะไม่ได้นอนข้างๆกันแล้ว เพราะมีมี่ต้องขึ้นสถานีต่อไปเพื่อไปพักกับเพื่อนสมัย ม ปลายของเขา มีมี่อยู๋เป็นเพื่อนฉันรอจนกว่าสาจะขับมอเตอร์ไซด์มารับ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
ขากลับฝนตกเรื่อยๆตลอดทาง สาพาแวะร้านส้มตำ ชีเบิ้ลส้มตำที่พริกเยอะยิ่งกว่ามะละกอ ฉันสั่งยำทะเล ทีเเรกก้อคิดว่าหล่อนจะเลี้ยง ฮ่าๆ ชีก้อถังแตกเหมือนกัน เพราะหมดเงินไปกับรองเท้าวิ่งและกระเป๋าเป้ ร้านส้มตำชาร์จค่าน้ำกะน้ำแข็งแพงโคตร
หอพักสาอยู๋แถวชานเมือง 4 เป็นห้องแคบๆ ที่มีข้าวของแน่นหาทางเดินแทบไม่ได้ พร้อมกับหมา ที่ไฮเปอร์มากๆ ชื่อกะทิ ในห้องน้ำมีภาชนะใส่อาหารที่ยังไม่ได้ล้าง กองสุมกันอยู๋ ฉันพยายามนอนหลับ เพื่อจะได้ตื่นเช้าออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น แต่กลิ่นตุๆ บนที่นอนคล้ายกลิ่นอาหารหมารวมทั้งพัดลมที่เย็นมาก ทำให้หลับไม่สบายเลย กลางดึกฉันตื่นมาคลำหาตัวปรับเกียร์พัดลมบนเพดานในความมืด แต่ก้อหาไม่เจอ ไอ้กะทิก้อตื่นมาวุ่นวายใหญ่ ขณะที่สากับพี่จู ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง
ฉันตื่นเช้าก่อนนาฬิกาปลุก เดินทางคนเดียวในเมืองกรุงเพียงลำพังอีกครั้งหลังจากไม่ได้ทำมานานตั้งแต่มี*** รู้สึกตื่นเต้นมากนับตั้งแต่เดินออกจากห้องสา ขึ้นวินมอ’ ไซด์ ลง MRTสุขุมวิทย์ แวะไปฉี่ที่ Interchange รอมีมี่บน BTS อโศก นั่งไปด้วยกันสุดทางที่ BTS ชิดลม (รู้สึกจะจำชื่อยาก สับสนวุ่นวาย) เดินต่อเข้าไปเซ็นทาราแกรนด์ สถานที่จัดงานมหกรรมงานวิจัยแห่งชาติ 2556 ซึ่งเป็นโรงแรมในเซ็นทรัลเวิล์ด บู๊ท มศว เรา ทำเลดีใกล้เวทีใหญ่เลย แถมเด่นสะดุดตาด้วย ทางผู้จัดงาน (วช.) เลี้ยงมื้อเที่ยงทุกวัน อร่อย จัดถาดสวย กินจนพุงกางเลย
ทั้งวันง่วนอยู๋กับการสาธิตการใช้แผ่นกันปลอกเข็มฉีดยา(Safety Card) บางครั้งก้อนำเสนอ SWU BOT หุ่นยนต์ทางการแพทย์ ทั้งหมดเป็นโปรเจคจบของรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว ที่ทำร่วมกับอาจารย์หมอ วันนี้เด็กนักเรียน นักศึกษาเยอะ หมอกับพยาบาลสนใจ ขอตัวอย่าง Safety Card กันไปเยอะแยะ วันนี้ยืนเกือบทั้งวันเลย
เลิกงาน ไปเดินเล่นกันที่เซ็นทรัลเวิล์ด ลองกินข้าวหน้าแกงกะหรี่ที่ Cocoichiban ครั้งแรก รสชาติก้องั้นๆแหละ ของกึ่งสำเร็จรูป แถมชาร์จราคาอีก แต่ฉันกับมีมี่ก้อพยายามกินกิมจิในกระปุกมันเต็มที่
เดินเล่นกันจนขาเปื่อย ก้อขึ้นรถไฟฟ้ากลับ พอไปถึงฟอร์จูน ร้านส่วนใหญ่ก้อปิดแล้ว รอสานานมาก สุดท้ายพี่จูมารับ คืนนี้รีบหลับไว เพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดงานต้องไปแต่เช้า
วันนี้สื่อมวลชนเยอะ กล้องเต็มไปหมด ต้องฉีกยิ้มถ่ายรูปหมู่บ่อยมาก มื้อเที่ยงก้อเด็ดอีกเช่นเคย มีมี่เบิ้ลด้วย หลังเลิกงานไปเดินบิ๊กซี ตรงข้ามเซ็นทรัลเวิล์ด เจอของถูกใจ แต่เสียดายตังค์เลยต้องเสียใจทีหลัง ที่ไม่ได้ซื้อไว้
กลับถึงฟอร์จูน รีบไปซื้อเมาส์ Wireless ลดราคาใน IT Ciy ก่อนที่ร้านจะปิด ดีใจมาก ลดจาก 490 เหลือ 199 พอซื้อเสร็จ เดินเข้าห้องน้ำ ออกมา ร้านก้อปิดเลย พอสามารับ กลับถึงหอ ก้อรีบเก็บของเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องออกไปแล้วไม่กลับมาอีก
วันสุดท้ายคนเยอะจริงๆ ต้องตอบคำถามที่หนักใจบ้าง ฟังความคิดเห็นของผู้ใหญ๋ที่เข้ามาดูโปรเจคที่เราพรีเซนต์ บางทีก้อเอ๋อๆไปเหมือนกัน
บางครั้งหิวๆ ก้อไปลองชิมอาหารเหนือแจกฟรีที่บู๊ท ม ราชภัฏเชียงรายที่อยู๋ใกล้ๆกัน มื้อเที่ยงสุดท้ายวันนี้ไฮไลท์อยู่ที่สเต็กแซลม่อน จริงๆก้ออยากเบิ้ลนะ แต่กลัวไม่ไหวยิ่งใกล้เวลาเลิกงาน ยิ่งอยากกลับมากขึ้นทุกที
เลิกงานก้อต้องรีบกลับทันที ไม่มีกะใจแวะที่ไหนเลยเพราะแบกของเยอะและหนักมาก โดยเฉพาะมีมี่ ที่ไม่รู้จะขนโน๊ตบุ๊คมาด้วยทำไม เดินไกลมากเพื่อไปขึ้นรถเมล์สาย 29 พอได้ขึ้น รถก้อติด คนก้อแน่นสุดๆ ต้องยืนเบียดเสียดแทบหายใจไม่ออก กลับถึงองครักษ์แบบเหนื่อยสุดๆ
บ่ายวันพฤหัสฉันกับมีมี่เพื่อนสาว ก้อออกเดินทางจากองครักษ์ด้วยความตื่นเต้น ต่อรถเมล์ ขึ้น BTS, MRT ลงสุดทางที่พระราม 9 แล้วไปเดินเที่ยวฟอร์จูนทาวเวอร์ กับ เซนทรัลพระราม 9 ที่อยู่ตรงข้ามกัน มีมี่ช่วยฉันถือของตลอดทั้งที่ตัวเขาเองก้อแบกหนัก อีกไม่กี่นาทีก้อต้องแยกจากกันกับมีมี่แล้ว ฉันน้ำตาไหลด้วยความห่วงหาอาลัย เราอยู่ด้วยกันมาตลอดทั้งวัน คืนนี้จะไม่ได้นอนข้างๆกันแล้ว เพราะมีมี่ต้องขึ้นสถานีต่อไปเพื่อไปพักกับเพื่อนสมัย ม ปลายของเขา มีมี่อยู๋เป็นเพื่อนฉันรอจนกว่าสาจะขับมอเตอร์ไซด์มารับ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
ขากลับฝนตกเรื่อยๆตลอดทาง สาพาแวะร้านส้มตำ ชีเบิ้ลส้มตำที่พริกเยอะยิ่งกว่ามะละกอ ฉันสั่งยำทะเล ทีเเรกก้อคิดว่าหล่อนจะเลี้ยง ฮ่าๆ ชีก้อถังแตกเหมือนกัน เพราะหมดเงินไปกับรองเท้าวิ่งและกระเป๋าเป้ ร้านส้มตำชาร์จค่าน้ำกะน้ำแข็งแพงโคตร
หอพักสาอยู๋แถวชานเมือง 4 เป็นห้องแคบๆ ที่มีข้าวของแน่นหาทางเดินแทบไม่ได้ พร้อมกับหมา ที่ไฮเปอร์มากๆ ชื่อกะทิ ในห้องน้ำมีภาชนะใส่อาหารที่ยังไม่ได้ล้าง กองสุมกันอยู๋ ฉันพยายามนอนหลับ เพื่อจะได้ตื่นเช้าออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น แต่กลิ่นตุๆ บนที่นอนคล้ายกลิ่นอาหารหมารวมทั้งพัดลมที่เย็นมาก ทำให้หลับไม่สบายเลย กลางดึกฉันตื่นมาคลำหาตัวปรับเกียร์พัดลมบนเพดานในความมืด แต่ก้อหาไม่เจอ ไอ้กะทิก้อตื่นมาวุ่นวายใหญ่ ขณะที่สากับพี่จู ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง
ฉันตื่นเช้าก่อนนาฬิกาปลุก เดินทางคนเดียวในเมืองกรุงเพียงลำพังอีกครั้งหลังจากไม่ได้ทำมานานตั้งแต่มี*** รู้สึกตื่นเต้นมากนับตั้งแต่เดินออกจากห้องสา ขึ้นวินมอ’ ไซด์ ลง MRTสุขุมวิทย์ แวะไปฉี่ที่ Interchange รอมีมี่บน BTS อโศก นั่งไปด้วยกันสุดทางที่ BTS ชิดลม (รู้สึกจะจำชื่อยาก สับสนวุ่นวาย) เดินต่อเข้าไปเซ็นทาราแกรนด์ สถานที่จัดงานมหกรรมงานวิจัยแห่งชาติ 2556 ซึ่งเป็นโรงแรมในเซ็นทรัลเวิล์ด บู๊ท มศว เรา ทำเลดีใกล้เวทีใหญ่เลย แถมเด่นสะดุดตาด้วย ทางผู้จัดงาน (วช.) เลี้ยงมื้อเที่ยงทุกวัน อร่อย จัดถาดสวย กินจนพุงกางเลย
ทั้งวันง่วนอยู๋กับการสาธิตการใช้แผ่นกันปลอกเข็มฉีดยา(Safety Card) บางครั้งก้อนำเสนอ SWU BOT หุ่นยนต์ทางการแพทย์ ทั้งหมดเป็นโปรเจคจบของรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว ที่ทำร่วมกับอาจารย์หมอ วันนี้เด็กนักเรียน นักศึกษาเยอะ หมอกับพยาบาลสนใจ ขอตัวอย่าง Safety Card กันไปเยอะแยะ วันนี้ยืนเกือบทั้งวันเลย
เลิกงาน ไปเดินเล่นกันที่เซ็นทรัลเวิล์ด ลองกินข้าวหน้าแกงกะหรี่ที่ Cocoichiban ครั้งแรก รสชาติก้องั้นๆแหละ ของกึ่งสำเร็จรูป แถมชาร์จราคาอีก แต่ฉันกับมีมี่ก้อพยายามกินกิมจิในกระปุกมันเต็มที่
เดินเล่นกันจนขาเปื่อย ก้อขึ้นรถไฟฟ้ากลับ พอไปถึงฟอร์จูน ร้านส่วนใหญ่ก้อปิดแล้ว รอสานานมาก สุดท้ายพี่จูมารับ คืนนี้รีบหลับไว เพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดงานต้องไปแต่เช้า
วันนี้สื่อมวลชนเยอะ กล้องเต็มไปหมด ต้องฉีกยิ้มถ่ายรูปหมู่บ่อยมาก มื้อเที่ยงก้อเด็ดอีกเช่นเคย มีมี่เบิ้ลด้วย หลังเลิกงานไปเดินบิ๊กซี ตรงข้ามเซ็นทรัลเวิล์ด เจอของถูกใจ แต่เสียดายตังค์เลยต้องเสียใจทีหลัง ที่ไม่ได้ซื้อไว้
กลับถึงฟอร์จูน รีบไปซื้อเมาส์ Wireless ลดราคาใน IT Ciy ก่อนที่ร้านจะปิด ดีใจมาก ลดจาก 490 เหลือ 199 พอซื้อเสร็จ เดินเข้าห้องน้ำ ออกมา ร้านก้อปิดเลย พอสามารับ กลับถึงหอ ก้อรีบเก็บของเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องออกไปแล้วไม่กลับมาอีก
วันสุดท้ายคนเยอะจริงๆ ต้องตอบคำถามที่หนักใจบ้าง ฟังความคิดเห็นของผู้ใหญ๋ที่เข้ามาดูโปรเจคที่เราพรีเซนต์ บางทีก้อเอ๋อๆไปเหมือนกัน
บางครั้งหิวๆ ก้อไปลองชิมอาหารเหนือแจกฟรีที่บู๊ท ม ราชภัฏเชียงรายที่อยู๋ใกล้ๆกัน มื้อเที่ยงสุดท้ายวันนี้ไฮไลท์อยู่ที่สเต็กแซลม่อน จริงๆก้ออยากเบิ้ลนะ แต่กลัวไม่ไหวยิ่งใกล้เวลาเลิกงาน ยิ่งอยากกลับมากขึ้นทุกที
เลิกงานก้อต้องรีบกลับทันที ไม่มีกะใจแวะที่ไหนเลยเพราะแบกของเยอะและหนักมาก โดยเฉพาะมีมี่ ที่ไม่รู้จะขนโน๊ตบุ๊คมาด้วยทำไม เดินไกลมากเพื่อไปขึ้นรถเมล์สาย 29 พอได้ขึ้น รถก้อติด คนก้อแน่นสุดๆ ต้องยืนเบียดเสียดแทบหายใจไม่ออก กลับถึงองครักษ์แบบเหนื่อยสุดๆ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)