บ่ายวันพฤหัสฉันกับมีมี่เพื่อนสาว ก้อออกเดินทางจากองครักษ์ด้วยความตื่นเต้น ต่อรถเมล์ ขึ้น BTS, MRT ลงสุดทางที่พระราม 9 แล้วไปเดินเที่ยวฟอร์จูนทาวเวอร์ กับ เซนทรัลพระราม 9 ที่อยู่ตรงข้ามกัน มีมี่ช่วยฉันถือของตลอดทั้งที่ตัวเขาเองก้อแบกหนัก อีกไม่กี่นาทีก้อต้องแยกจากกันกับมีมี่แล้ว ฉันน้ำตาไหลด้วยความห่วงหาอาลัย เราอยู่ด้วยกันมาตลอดทั้งวัน คืนนี้จะไม่ได้นอนข้างๆกันแล้ว เพราะมีมี่ต้องขึ้นสถานีต่อไปเพื่อไปพักกับเพื่อนสมัย ม ปลายของเขา มีมี่อยู๋เป็นเพื่อนฉันรอจนกว่าสาจะขับมอเตอร์ไซด์มารับ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
ขากลับฝนตกเรื่อยๆตลอดทาง สาพาแวะร้านส้มตำ ชีเบิ้ลส้มตำที่พริกเยอะยิ่งกว่ามะละกอ ฉันสั่งยำทะเล ทีเเรกก้อคิดว่าหล่อนจะเลี้ยง ฮ่าๆ ชีก้อถังแตกเหมือนกัน เพราะหมดเงินไปกับรองเท้าวิ่งและกระเป๋าเป้ ร้านส้มตำชาร์จค่าน้ำกะน้ำแข็งแพงโคตร
หอพักสาอยู๋แถวชานเมือง 4 เป็นห้องแคบๆ ที่มีข้าวของแน่นหาทางเดินแทบไม่ได้ พร้อมกับหมา ที่ไฮเปอร์มากๆ ชื่อกะทิ ในห้องน้ำมีภาชนะใส่อาหารที่ยังไม่ได้ล้าง กองสุมกันอยู๋ ฉันพยายามนอนหลับ เพื่อจะได้ตื่นเช้าออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น แต่กลิ่นตุๆ บนที่นอนคล้ายกลิ่นอาหารหมารวมทั้งพัดลมที่เย็นมาก ทำให้หลับไม่สบายเลย กลางดึกฉันตื่นมาคลำหาตัวปรับเกียร์พัดลมบนเพดานในความมืด แต่ก้อหาไม่เจอ ไอ้กะทิก้อตื่นมาวุ่นวายใหญ่ ขณะที่สากับพี่จู ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง
ฉันตื่นเช้าก่อนนาฬิกาปลุก เดินทางคนเดียวในเมืองกรุงเพียงลำพังอีกครั้งหลังจากไม่ได้ทำมานานตั้งแต่มี*** รู้สึกตื่นเต้นมากนับตั้งแต่เดินออกจากห้องสา ขึ้นวินมอ’ ไซด์ ลง MRTสุขุมวิทย์ แวะไปฉี่ที่ Interchange รอมีมี่บน BTS อโศก นั่งไปด้วยกันสุดทางที่ BTS ชิดลม (รู้สึกจะจำชื่อยาก สับสนวุ่นวาย) เดินต่อเข้าไปเซ็นทาราแกรนด์ สถานที่จัดงานมหกรรมงานวิจัยแห่งชาติ 2556 ซึ่งเป็นโรงแรมในเซ็นทรัลเวิล์ด บู๊ท มศว เรา ทำเลดีใกล้เวทีใหญ่เลย แถมเด่นสะดุดตาด้วย ทางผู้จัดงาน (วช.) เลี้ยงมื้อเที่ยงทุกวัน อร่อย จัดถาดสวย กินจนพุงกางเลย
ทั้งวันง่วนอยู๋กับการสาธิตการใช้แผ่นกันปลอกเข็มฉีดยา(Safety Card) บางครั้งก้อนำเสนอ SWU BOT หุ่นยนต์ทางการแพทย์ ทั้งหมดเป็นโปรเจคจบของรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว ที่ทำร่วมกับอาจารย์หมอ วันนี้เด็กนักเรียน นักศึกษาเยอะ หมอกับพยาบาลสนใจ ขอตัวอย่าง Safety Card กันไปเยอะแยะ วันนี้ยืนเกือบทั้งวันเลย
เลิกงาน ไปเดินเล่นกันที่เซ็นทรัลเวิล์ด ลองกินข้าวหน้าแกงกะหรี่ที่ Cocoichiban ครั้งแรก รสชาติก้องั้นๆแหละ ของกึ่งสำเร็จรูป แถมชาร์จราคาอีก แต่ฉันกับมีมี่ก้อพยายามกินกิมจิในกระปุกมันเต็มที่
เดินเล่นกันจนขาเปื่อย ก้อขึ้นรถไฟฟ้ากลับ พอไปถึงฟอร์จูน ร้านส่วนใหญ่ก้อปิดแล้ว รอสานานมาก สุดท้ายพี่จูมารับ คืนนี้รีบหลับไว เพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดงานต้องไปแต่เช้า
วันนี้สื่อมวลชนเยอะ กล้องเต็มไปหมด ต้องฉีกยิ้มถ่ายรูปหมู่บ่อยมาก มื้อเที่ยงก้อเด็ดอีกเช่นเคย มีมี่เบิ้ลด้วย หลังเลิกงานไปเดินบิ๊กซี ตรงข้ามเซ็นทรัลเวิล์ด เจอของถูกใจ แต่เสียดายตังค์เลยต้องเสียใจทีหลัง ที่ไม่ได้ซื้อไว้
กลับถึงฟอร์จูน รีบไปซื้อเมาส์ Wireless ลดราคาใน IT Ciy ก่อนที่ร้านจะปิด ดีใจมาก ลดจาก 490 เหลือ 199 พอซื้อเสร็จ เดินเข้าห้องน้ำ ออกมา ร้านก้อปิดเลย พอสามารับ กลับถึงหอ ก้อรีบเก็บของเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องออกไปแล้วไม่กลับมาอีก
วันสุดท้ายคนเยอะจริงๆ ต้องตอบคำถามที่หนักใจบ้าง ฟังความคิดเห็นของผู้ใหญ๋ที่เข้ามาดูโปรเจคที่เราพรีเซนต์ บางทีก้อเอ๋อๆไปเหมือนกัน
บางครั้งหิวๆ ก้อไปลองชิมอาหารเหนือแจกฟรีที่บู๊ท ม ราชภัฏเชียงรายที่อยู๋ใกล้ๆกัน มื้อเที่ยงสุดท้ายวันนี้ไฮไลท์อยู่ที่สเต็กแซลม่อน จริงๆก้ออยากเบิ้ลนะ แต่กลัวไม่ไหวยิ่งใกล้เวลาเลิกงาน ยิ่งอยากกลับมากขึ้นทุกที
เลิกงานก้อต้องรีบกลับทันที ไม่มีกะใจแวะที่ไหนเลยเพราะแบกของเยอะและหนักมาก โดยเฉพาะมีมี่ ที่ไม่รู้จะขนโน๊ตบุ๊คมาด้วยทำไม เดินไกลมากเพื่อไปขึ้นรถเมล์สาย 29 พอได้ขึ้น รถก้อติด คนก้อแน่นสุดๆ ต้องยืนเบียดเสียดแทบหายใจไม่ออก กลับถึงองครักษ์แบบเหนื่อยสุดๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น