เนื่องด้วยเมื่อวานเป็นศุกร์สุดท้ายของปี เพิ่งสอบเสร็จไปเมื่อวาน เจ้าของบล็อกกับเพื่อนสาวมีแผนจะไปถ่ายรูปชุดครุยแถวๆเซนลาดเพื่อรีบส่งแจ้งจบต้นปีหน้า จำต้องรีบไปวันนี้เพราะกลัวพรุ่งนี้ร้านปิด แต่รถตู้ไม่ผ่านเลยต้องเปลี่ยนแผนกระทันหัน เข้าไปผจญข้างใน กทม ที่เหม็นกลิ่นควันรถ เพื่อเดินทางไปร้าน Photomania แถว มธ ท่าพระจันทร์ ที่ search เจอเมื่อคืน ที่เลือกเพราะร้านนี้มีบริการส่งรูปทาง EMS ไม่ต้องไปรับด้วยตัวเองจ้ะ
พอถึงอนุสาวรีย์ก้อไม่รู้จะหารถไป มธ ได้ที่ฝั่งไหน ก้อได้ลุงพนักงานประจำป้อมช่วยให้ข้อมูลว่าต้องไปขึ้นสาย 503 ที่ฝั่ง Center One
เจ้าของบล็อกรอรถเมล์อยู่นาน ก้อนึกว่าจะไม่ใช่แล้วซะอีก ในที่สุดก้อได้ขึ้น ในรถโล่งมาก คนละ 15 บาท นั่งไกลเหมือนกัน แล้วก้อมาลงที่ตรงข้ามสนามหลวง
เราสองคนไม่รู้จะไป มธ ยังไงดี ตอนแรกกะจะนั่งแท็กซี่ แต่แท็กซี่ที่มีจอดอยู่น้อยนิดก้อหายไปหมดแล้วหลังจากเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เพื่อหาแท็กซี่ แต่สุดท้ายพบว่าข้างหน้าไม่มีแล้ว
เราสังเกตว่าแถวนี้รถตุ๊กๆวนเวียนอยู่เยอะจัง ลังเลว่าจะขึ้นดีไหม เพราะคิดว่าราคาคงแพงมากแน่ๆ ในที่สุดก้อกระโดดขึ้นตุ๊กๆ หลังจากไปถามทางเค้า เค้าบอกว่าใกล้นิดเดียวเดินข้ามไปสักหน่อยก้อถึงแล้ว เราไม่มั่นใจว่าจะไปเองจะหลงทางไหม เค้าบอกว่าถ้านั่งไปก้อ 30 บาท
นับว่าเป็นการนั่งตุ๊กๆครั้งที่สอง รู้สึกเหมือนเป็นนักท่องเที่ยวเลย เจ้าของบล็อกนึกถึงปี 54 สมัยยังเป็นเด็กปี 2 ต้องจากบ้านไกล มาหมอชิตเพื่อเดินทางกลับ ม ที่องครักษ์ฝ่าน้ำท่วมอย่างยากลำบาก รถหายากมาก รุ่นพี่ที่มาส่งเลยพานั่งตุ๊กๆไปต่อรถตู้ที่อนุสาวรีย์
กลับเข้าเรื่องปัจจุบัน เท่าที่โทรถามข้อมูลจากเพื่อนที่เคยไป Photomania เค้าบอกว่าอยู่ตรงข้ามศูนย์หนังสือ มธ ข้างในเป็นดงขายของเล็กๆ เดินหามึนๆ ดูไม่ออกเลยว่ามีร้านถ่ายรูปอยู่แถวนั้น ร้านเล็กและแคบมากจริงๆ ป้ายข้างบนเป็นป้ายร้านขนมปัง แถมยังมีแผงลอยบดบังอีก (เพราะยังมึนๆ เลยลืมแชะภาพบรรยากาศช่วงถึงร้าน Photomania)
ทุกอย่างผ่านไปไวเหมือนพายุ ถ่ายรูปเสร็จเดินลงบันไดมาแบบงงๆเหมือนหลงมิติ พบคนกำลังทำขนมปังกันอย่างคร่ำเคร่ง มันกลายเป็นร้านทำขนมปังไปตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!!??!?
เพื่อนสาวเจ้าของบล็อกได้สติ หมุนลูกบิดประตูที่อยู่ข้างๆ ในที่สุดก้อได้เดินออกทางที่เคยเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย
เราสองคนเดินข้ามสนามหลวงมารอรถไปรังสิตใต้ต้นมะขาม ด้านตรงข้ามเป็นทางที่เคยขึ้นตุ๊กๆ แถวที่ยืนอยู่บรรยากาศเกาหลีมากๆจ้ะ รอรถเมล์อยู่นานมาก แชะกันเองหลายรูป
แชะจนเบื่อ ในที่สุดก้อได้นั่งอีกครั้ง เป็นการนั่งที่ยาวนานมากที่สุดเท่าที่เคยนั่งรถเมล์มา รถที่มาถึงไม่ใช่ 503 อย่างที่ตั้งใจ แต่เป็น 59 ที่ไปรังสิตได้เหมือนกัน เราได้ตัดสินใจแล้วว่าจะนั่งยาวให้ถึงรังสิตเลยไม่อยากต่อรถอีกแล้ว การจราจรติดขัดมาก
เราหิวมากเพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนสาย หิวจนวางแผนจะกินโออิชิบุฟเฟต์กัน แต่สุดท้ายถึงรังสิตช้ากว่าที่คิด เลยล้มเลิกแผน พอมีเวลาเดินช้อปของลดราคาใน Big C อยู่บ้าง รีบกลับออกมาที่คิวรถตู้ มศว องครักษ์ตอนเกือบ 2 ทุ่ม พบว่าได้นั่งคันสุดท้ายพอดี รอไม่นานรถก้อออกเลย เห้อออ รอดไปได้นะทริปนี้ อดแวะเที่ยวอย่างที่เคยตั้งใจไว้จนได้ รุสึกใช้เวลากับการเดินทางมากกว่าทำกิจกรรมซะอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น